Catcher in the Rye ve Net Jenerasyonu

Wikinomics sitesinde guzel bir yazi. Yazar Mike Dover’a gore yeni nesil “eskilerin klasikleri” Catcher in the Rye, Moby Dick gibi eserleri sIkIcI buluyorlar. Bu eserlerdeki ana karakterler, kahramanlar ile kendilerini ozdeslestirmiyorlar, onlarin yaptiklarini sacma olarak niteliyorlar. Dogal olarak bu eserlerden “ders” te cikartmiyorlar.

Makalenin alt kisminda Godfather (Baba), Spinal Tap gibi filmler icin yazilmis (herhalde Amazon gibi bu urunleri satan bir siteden) alinmis yorumlar daha da ilginc. Biz de sahsen benzer yorumlari Citizen Kane, One Flew Over Cuckoo’s Nest gibi herkesin “illa ki” “muthis, cigir acan film” olarak betimlemesi “gereken” filmler icin de yapabilirdik (Not: Katiliyoruz: Godfather filmlerinde en guzeli ucuncusudur).

Ozet olarak yeni nesil kenarda kosede kalmis, tecrit olmus, “degeri bilinmemis”, toplumu degistirmeye ugrasan anti-kahramanlar ile ilgilenmiyor. Onlar bir sekilde icinde olduklari toplumda one cikmaya ugrasiyorlar. Normal olarak one cikabilecekleri alanlar, basarili olabilecekleri konulardadir, ve bu alanlar onlarin ilgisi, becerisi oldugu konulardadir; Kapitalist duzen ise, bu one cikma ihtiyacini bir sekilde topluma “servis” olarak dondurmeyi basarir ve devinim bu sekilde devam eder. Herkes “gonenclenir”, cok oturgacli goturgeclere binilir.. hahaha… Yani, topluma olan fayda bireyin zevkleri uzerinden sekillenir.

Modernite vs. sonrasi caglar arasindaki fark her zamanki gibi bariz ortada.. Bu cocuklar montaj bantinda “beyinsiz isci” gibi dusunmuyorlar ve hicbir zaman o isleri yapmayacaklar. Bu sebeple o turden “yanlis” ekonomik aktiviteleri baz alan sanat, dusunce, ideolojilerin cokmesinin sebebi daha da anlasilir oluyor.