Batarken Narsisizm

Jeff Jarvis, Buzzmachine.com

Bu hafta Aspen fikir festivalinde Andrew Sullivan şöyle dedi: “Habercilik gereğinden fazla kendisini konu almaya / kendinden bahsetmeye başladı”. Doğru. Bunu sadece gazetelerin kendi çöküşlerini Michael Jackson’ınkini rapor ettikleri kadar iyi takip etmelerine bakarak söylemiyorum. Esas kastettiğim, “bizim gazetelere ihtiyacımız olduğu” mitolojisi ve “eğer onlar olmazsa, olaylar hakkındaki bilgilerin haber olmadığı” mitidir [..]

“Biz gerekliyiz” mitinin ne kadar gercek oldugunu New York Times’in farkinda olmadan narsisizm yaptığı makaleyi görünce bir daha anladım. Makalede NYT’nin saat 4 pm’deki haber toplantısı işleniyordu. Guardian editörü Alan Rusbridger bu toplantıyı bir “dini ayine” benzetmişti. Zaten NYT makalesi okuyucuyu sanki “Papa’nın odasına sokuyormuş” gibi bir havada yazılmıştı. Şu kelimerle: “Heybetli bir masamız var: oval ve zarif, parlak ahşaptan yapılmış kavisleri var. Editörlerimiz de bir o kadar heybetli: Dünyada neyin önemli olduğuna karar verme gücünü elinde tutan 11 erkek ve 7 kadın”.

Bu cümledeki kibire dikkat edin. Neyin önemli olduğuna onlar karar veriyor. Çünkü biz karar veremeyiz. Aynen böyle söylüyor. Buna inanıyorlar.