Tum aile
Onceki yazidaki kultur kodundan analize devam edelim: Ordu baba, Cumhurbaskani anne. Bu durumda basbakan ailedeki “en buyuk erkek cocuk” oluyor. Buyuk abi olarak ona kismen sorumluluk veriliyor ama kesinlikle evin lideri degil, hata yaptiginda baba araya girerek “kurtarabiliyor (iyi darbe)”. Hatta, bazen baba oglana ders vermek icin kotu sartlari kendisinin yarattigi bile oluyor (balyoz, kafes).
Halk bu denklemde ailedeki en kucuk cocuk konumuna dusuyor. O giydiriliyor, besleniyor, “ah canim, tatli sey, buyuyecek adam olacak” deniyor (kendi kendine propaganda). Kucuk cocuk pasif, sebze gibi, guneste birakiliyor, arada sirada sulaniyor. Tabii “egitilmesi” gerekiyor, “kollanmasi” sart. Kucuk cocuk sikayetini, rahatsizligini sadece arada sirada aglayarak iletebiliyor (demokrasi) [1]. Bu denklem abi, kucuk cocuk iliskisini aciklar, abi kucuk kardeslerini bazen “buyuklere” karsi korumaya mecbur hissediyor. Eger baba dengesiz bir tip ise (bizim ordu), bu korumanin cok yapilmasi gerekebiliyor.
Peki tarihimizde bir basbakanin oldurulebilmesi nasil aciklanacak? Zor degil: Padisah -> Ordu -> Baba baglantisini takip edelim: Padisah’in kendi oglunu oldurttugu tarihte gorulmus bir vakadir. “Kanuni” Suleyman bu orneklerden biri. Vahsi bir sistem. Her neyse, eger analoji padisah / sadrazam ile yapilirsa, durum aynidir, sultan “vesayet” verir, sadrazam yonetir, ama kellesi koltuktadir, gumburtuye gidebilir - pek cok kez de gitmistir.
Yine ekleyelim: Bunlar 2. seviye duygusal zekadaki sacmaliklardir … Kultur kodlari agir degistikleri icin ne hayatta kalmakla, ne de akilla ilgileri kalmamis olabilir. Hayatta kalmak ile dandik kultur kodlari catismaya girerse, kultur kodlari silinir.
[1] Gun icinde “anne baba isteyken” cocuga bakmak dadinin isi. Dadi, bir kisim medya. Cocuk aglayinca eline oyuncak verip, dikkatini dagitmak, agzina emzik vermek gibi gorevleri var.