Atomlar Yazılım Olunca

Chris Anderson Wired makalesi

Sektörler şirketlerin, devletlerin, ve diğer kurumların etki alanından çıkıp normal insanların erişebileceği hale gelince, yani demokratize olunca dengelerin transforme, eskinin tepetaklak olduğu tarihi anlar ortaya çıkar. İnternet yayıncılığı, iletişimi demokratize etti, ve sonuç olarak dijital olan her alanda katılımın çeşitinde müthiş bir artış yaşandı.

Aynı değişimler şu anda imalat / sanayi sektöründe yaşanıyor.

3 boyutlu baskıdan tutun, elektronik parça birleştirmeye varıncaya kadar, artık fabrika üretimi için gereken araçlar toptan ya da ufak ölçülerde, bireylerin erişebileceği hale geldi. İyi bir fikir ve biraz uzmanlıkla artık herkes bilgisayarının birkaç tuşuna basarak Çin’de bir montaj bantı kurdurabilir. Birkaç gün sonra bir prototip kapılarında belirecektir, ve bu prototip iyi durumdaysa, birkaç tuşa daha basılarak yüzlerce, binlerce ürünün aktif üretimine geçilebilir. Artık herkes sanal bir mikro-fabrika haline gelme potansiyeline sahiptir, hiçbir altyapıya, hiçbir stoga gerek duymadan. Ürünler imal ettirilip dağıtıcılara kolayca eriştirilebilir.

Bugün mikro-fabrikalar bisikletten tutun, arabalara, oradan mobilyaya kadar aklınıza gelebilecek her alanda üretim yapmaktadırlar. Garajında kurcalamakla uğraşan meraklı / kaşif amatör milyonlarca insanın toplu potansiyeli, küresel piyasalarla tanışmak üzeredir; fikirler direk üretime gidecek, tüm bunlar [kompleks] finans ve araç, gereç yatırımı gerektirmeden olacaktır. “Diz üstünde bilgisayarı olan üç kişi” şimdiye kadar bir Web girişimini tanımlamak için kullanılırdı. Artık aynı ibare bir donanım şirketini tanımlamak için de kullanılabilir.

MIT profosörü Erich Hippell’e göre “donanım iyice yazılıma benzemeye başladı”. Bunu söylemesinin sebebi pek çok donanımın içinde yazılım olması değil [.. üretim amaçlı] ortak platformların, kolay kullanılabilen araçların, Web başed mesajlaşma / beraber çalışma ortamlarının ve İnternet temelli dağıtım kavramlarının ortaya çıkmış olması.

Biz bu filmi daha önce seyrettik: Kaya gibi tek parça (monolithic) endüstriler yeni gelenlerin etkisiyle paramparça oldular. Müzik endüstrisinden tutun, gazetelerin başına gelenlere kadar neler olabileceğini iyi biliyoruz. Giriş koşulları (barriers to entry) azalınca, rahatlaşınca, herkes / topluluk içeri doluşuyor.

Olanları daha akademik bir dille şu şekilde tarif edebiliriz: Küresel tedarik zinciri artık “ölçekten bağımsız (scale free)” hale geldi; bu zincir hem küçüğe hem büyüğe, garajındaki amatörden koca Sony şirketine aynı anda hizmet verebiliyor. Bu değişimin arkasında iki büyük güç var: Birincisi mühendis olmayanlar tarafından bile kullanılabilen ucuz ve kapsamlı prototipleme araçlarında bir patlama yaşanması. İkincisi son ekonomik krizin (çoğunlukla) Çinli üreticilerin işleyiş politikalarında büyük değişimler yaratmış olması. Bu üreticiler, kriz sırasında [mecburen] daha esnek hale geldiler, böylece Web-bazlı, siparişe göre (custom) işleri alabilmeye başladılar – bu siparişlerde miktar daha az olabiliyor ama kar oranları daha yüksek oluyor.